احوال ما

از دلخوشی ها دم زنم گاهی در این میخانه من

غافل ز غم های شب و تقدیر این ویرانه تن

این نغمه ها از کنج نی گویند وصف حال ما

شرحی ندارد حال من جز ناله و خون و کفن

آن کس که گوشش جان بود فریاد من درمان بود

پنهان نگیرد چشم من کردار مشکان ختن

گر با می و معشوق و گل رازی نصیبت شد مگو

کین پرده ی اسرار شب رخ می نماید از بدن

گه گاه اگر در گفت ما اندوه دیدی و عزا

از دیده این را بگذران کین غم نمی دارد ثمن

از دست تقدیر و بلا ناید در این دنیا گزند

این زخم از رفتار ماست از ما به ما از من به من